Ania Chraniuk & Kasia Dujanowicz

Prowadząc superwizję grupową (ale indywidualną również) niezwykle istotne jest ustalenie zasad, jakimi podczas jej będziemy się kierować, a więc należy zawrzeć z uczestnikami kontrakt. Kontrakt, jest takim elementem, który jest niemal zawsze, jest niezwykle ważny i w nim będą zawierały się wszystkie kluczowe dla pracy superwizyjnej elementy wywodzące się z definicji superwizji.

Kontrakt to podstawa w pracy superwizyjnej, ponieważ oznacza on wzajemne porozumienie między dwiema lub więcej stronami. Mówi się, że kontrakt rozumiany jako porozumienie osiągany jest poprzez proces negocjacji, gdzie każda ze stron jest w niego zaangażowana, może zaproponować co w nim powinno być, co dla niej jest ważne aby w nim było, by praca przebiegała efektywnie. Poza tym musi on być zaakceptowany przez wszystkich, powinien być zrozumiały, jasny, czytelny, ale też prosty i jednoznaczny. Warto pamiętać, ze dobry kontrakt w superwizji to kluczowy element profesjonalnej superwizji, zapewniający klientowi poczucie bezpieczeństwa, a co za tym idzie już na wstępie stwarzający warunki do otwarcia się, a dalej efektywnej pracy.

Kontrakt w superwizji kształtuje relację, nadaje im kierunek oraz modeluje praktykę zawodową. Określa podstawy pracy, rozwiewa wiele niejasności, które mogłyby  stanowić problem dla procesu superwizji. Dzięki niemu superwizja odbywa się zgodnie z zasadami etycznymi i standardami zawodowymi. Zawarcie kontraktu rozwiązuje kwestie odpowiedzialności, wyjaśnia wzajemne oczekiwania, pozwala superwizorowi na omówienie i ustalenie tego, jak superwizor i coach będą pracować. Według Hawkinsa i Shoheta, wszystkie formy stosunków superwizyjnych muszą zaczynać się  od  wyraźnego  kontraktu, stworzonego przez  obie strony, który  odzwierciedla ich oczekiwania.

CO ZATEM POWINNO ZNALEŹĆ SIĘ W KONTRAKCIE?

Hawkins i Shohet (Peter  Hawkins Robin Shohet „Supervision in the helping professions An individual, group and organizational  approach  3th Edition, Phliladelfia; Open Univerisy Press, 2006) proponują aby w kontrakcie znalazło się sześć kluczowych obszarów. Są to:

1. uzgodnienia praktyczne i techniczne które dotyczą spotkań,
2. ramy procesu superwizyjnego,
3. sojusz w pracy,
4. format sesji superwizyjnej,
5. kontekst organizacyjny i zawodowy,
6. tworzenie dokumentacji.

Allen Brown i Iain Bourne (Allan Brown, Iain Bourne, The Social Work Supervisor, Open University Press, 1996) wskazują sześć kluczowych elementów kontraktu:

1. stworzenie relacji,
2. typy superwizji,
3. poufność,
4. odpowiedzialność obu stron za proces, jego przebieg ale też efekty,
5. ustalenia organizacyjne, np. czas trwania sesji, miejsce, częstotliwość spotkań, struktura,
6. ocena i analiza skuteczności.

NA CO WSKAZUJE NASZA PRAKTYKA?

Zawierając kontrakt (najczęściej ten grupowy) dbamy o to, aby znalazły się w nim między innymi zasady takie jak:

• „4 ściany” – bezwzględna zasada poufności – wszystko co dzieje się na superwizji, zostaje na superwizji;
• zaangażowanie uczestników, otwartość, ale też odwaga do pracy, do pokazania siebie, swojego warsztatu, oczywiście w miarę gotowości do pracy i ekspozycji społecznej w danym dniu;
• prawo do popełniania błędów – coach nie musi być perfekcyjny, może źle „wypaść”, mylić się, ważne aby chciał się rozwijać i pracować nad sobą;
• konstruktywny feedback – każdy ma prawo udzielić informacji zwrotnej, ale musi być ona konstruktywna i dotyczyć tematu.

Ponad to należy pamiętać, że w procesie prowadzenia superwizji dla samego superwizora ważna jest informacja, do czego jest wynajęty:

• Czego Klient – Coach oczekuje po superwizji?
• Co ma być jej efektem?
• Jak nasza praca ma się przełożyć na pracę Coacha z jego klientami?

CO CHCIAŁBYŚ BY BYŁO WPISANE W KONTRAKT

ABYŚ CZUŁ SIĘ KOMFORTOWO NA SUPERWIZJI?